Al enkele weken zie ik als een berg op tegen de hervatting van Studio Sport. Zondagavond, zeven uur. Alsjeblieft, houd op. Ik heb al even gespiekt wat ertussen zit: Ajax – PSV. Op zich geen onaardige wedstrijd. Maar ik heb geen zin. Die tune, het bord op schoot, het tempootje, de voorspelbare inleidinkjes van Tom Egbers; ik wil het niet.
De zondagavond-zeven-uur-studiosport zette me in de laatste maanden van vorig jaar aan het denken. Waarom keek ik nog? En wanneer ik niet keek, waarom vond ik dat dan geen enkel probleem? Opeens vond ik mezelf op zondagavond om kwart over zeven terug op de vleesafdeling van de supermarkt. Het bord alles behalve op schoot, en niet alleen omdat dat lopend niet kan.
Waarom liet Studio Sport me koud? Nee, verkeerde vraag. Waarom werd ik misselijk van het autocuepraatje van Tom Egbers en het rondje langs de velden om kwart voor acht? Egbers, aan wiens lippen ik een paar jaar geleden hing. Ik keek en luisterde nu opeens naar hem alsof die vage bekende op een verjaardag vertelde wat er zo leuk is aan zijn werk. Wat zal ik morgen na lunchtijd eens doen? Misschien pantoffels kopen? Of even kijken of de ijsbaan er nog is. O, je doet iets met computers en formats? Wat leuk.
Ineens zie ik dat Studio Sport zondagavond zeven uur een vastgeroest ritueel is, dat er alleen nog maar is omdat dat zo hoort. Zoals mensen kleren aan hebben omdat dat zo hoort en zoals je op een verlaten kruispunt voor rood licht stopt omdat het zo hoort. Zoals relaties in stand worden gehouden omdat het zo hoort. Dat is de Studio Sport-traditie voor Nederland: we houden het aan omdat het een gewoonte is.
Zo zit nog iedere zondag een groot deel van Nederland met het bord op schoot. Althans, dat geloven we. In werkelijkheid doet niemand dat. Wie heeft dat eigenlijk bedacht, het bord op schoot? (ikzelf denk Arno Vermeulen) Hollanders eten helemaal niet om zeven uur. Als we dan toch zo graag een gewoonte binden aan een doorsnee sportuitzending, link het dan aan ‘de koffie al achter de kiezen’. Zondagavond, zeven uur, koffie al achter de kiezen, Studio Sport met Tom Egbers! Vaat al in de machine, we hoeven even helemaal niks… laat dat balletje maar lekker rollen!
Daar heb ik genoeg van. Dat dat balletje lekker rolt, elke week op precies dezelfde manier. Tussen zeven en acht. Met altijd diezelfde aankondigingen en klokslag tien voor acht de ranglijst met linker- en rechterrijtje. Doe eens wat nieuws. Laat Graziano Pellè een keer de top vijf voorlezen en verwijs de kijker voor de rest naar Teletekst. Kondig duels een keer niét aan. Zeg een keer dat het lekker gaat met NEC en laat de rest aan de commentator. Laat de flitsen van vrijdag en zaterdag een keer zitten. Heel misschien dat ik dan komende zondag toch mijn eten al ’s middags haal en met een loeiheet bord bami voor de buis ga zitten. Maar ik denk dat ik gewoon aan tafel eet.
Geef een reactie